زاد روز شاهزاده رضا پهلوی بر هم میهنان خجسته باد

 

 

نهم آبان مصادف با زاد روز شاهزاده عزیزمان رضا پهلوی می باشد. تولدی که در زایشگاهی در جنوب تهران آغاز و پس از طی بحرانهای فراوان در برابر یک چالش تاریخی برای نجات وطن قرار گرفته

ما این زاد روز را به ایشان، خانواده شان، شهبانوی گرامی وتمامی ملت ایران تبریک میگوئیم و امیدواریم در سالهای آتی شاهد برگزاری این زاد روز در شرایط غرور آفرینی برای سرزمین و ملتمان باشیم.

 

پشتیبانان راه شاهزاده رضا پهلوی

 

 

 

ریختن آب با سطل توسط شهبانو بر سر رضا پهلوی پس از خلبانی !

                                            عکس برگرفته از صفحه فیسبوکی ( چه بودیم ، چه شدیم )

                                              http://www.facebook.com/#!/photo.php?fbid=212683225532082&set=a.145702452230160.31142.145692255564513&type=1&theater

 

شهبانو فرح دیبا سطل آبی را پس از گرفتن گواهی نامه سولو خلبانی توسط ولیعهد بر سرش می ریزد.

بیست و دو مهر زاد روز شهبانو فرح پهلوی خجسته باد

 

امروز 22 مهر ماه  زاد روز شهبانو فرح پهلوی است. شهبانویی که بسیاری عاشقانه دوستش می دارند.

از طرف خودم و تمام دوست دارانش به این بزرگ بانوی ایران زمین زاد روزرش را شاد باش گفته و خواستار شادی و تندرستی ایشان می باشیم و یکی از بزرگ ترین آرزوهایمان این است که ایشان را در ایران آزاد ملاقات کنیم.

 

در اینجا میتوانید از زندگینامه و تمام سازمان‌های زیر ریاست عالیه شهبانو فرح پهلوی مطلع گردید.

 

این کلیپ  از طرف تیم بچه های تهران تقدیم به مادر ایران زمین می شود :

 

   این آهنگ هم از طرف خواننده محبوب دلها ستار به مناسبت زاد روز شهبانو است :

 

 

کجاست آن ملتی که بخاطر۲ ریال گران شدن بلیت اتوبوس شهر را بهم می ریختند ؟

                                                                       عکس تزئینی است 

در زمان شاه دیکتاتور (!) حدود سال ۵۴ یا ۵۵ بلیط اتوبوس از دو ریال به پنج ریال رسید. با اعتراض مردم شیشه های چند اتوبوس شکسته  و حتی شایعه آتش زدن چند دستگاه اتوبوس هم بود. قیمت هم فورا به همان دو ریال برگشت!
 حال در حکومت امام زمانی  میخوانیم که ظرف ۲ هفته آینده بلیت %۵۰ گران می شود ولی براحتی از کنار این خبرها می گذریم !! براستی ما را چه شده ؟ چه بلایی سرمان آوردند ؟
به مرغ وقتی غذا نرسد، قد قد می کند. انسان شأنش از مرغ هم کمتر است که غذا به او نرسد، صدا نکند و برای خریدن مرغ که حدود دو یا سه هزار تومان از قیمت آزاد ارزان تر است صفهای نمی دانم چند متری بایستد و صدایش هم در نیاید ؟

مگر آن امامی که در حال حاضر چند صد کیلو طلا بر  سر مقبره اش انباشته شده در یازده اسفند ۱۳۵۷ نگفته بود : «آب و برق براى فقرا و بى‏بضاعت ها باید مجانى گردد.»

تا به کی باید هر روز شاهد ناگوار ترین خبر ها بمانیم ؟
تا به کی سکوت ... ؟ این همه "بی تفاوتی" برای چیست ؟
کجاست آن غیرت ایرانی که زبانزد همه دنیا بوده ؟
  کجاست آن مقام و منزلت ایرانی.... ؟!

فرهنگ انتقاد پذیری و شیوه انتقاد کردن جهان سومی !

 

یکی از بزرگترین معضلات جامعه ما ( مخصوصا قشر سیاسی ) ضعف فرهنگ انتقاد پذیریست. در بسیاری از موارد انتقاد را حمله شخصی تلقی و همینطور احساسات بر منطق غلبه کرده و حالت تدافعی به خود می گیریم.

 

در حقیقت نه در امر انتقاد کردن موفق بوده ایم و نه فرهنگ انتقاد پذیری داشته ایم. شیوه نقد و متقاعد کردن خود هنریست که ما از آن کاملا عاجزیم!

 

گاها نقد را با توهین اشتباه میگیریم. بطوریکه اگر بخواهیم دیگران را توجیه کنیم که دین اسلام هیچ گونه منافاتی با عدل و عدالت ندارد، به جای تشریح درست و متقاعد کردن مخاطب با عملکرد اشتباه و بکار بردن کلمات ناشایست نه اینکه نتوانستیم شخصی را متقاعد کنیم بلکه نتیجه کاملا معکوس گرفته ایم.

در زمینه سیاست هم برای متقاعد کردن از ابزار توهین یا تمسخر استفاده می کنیم. بطور کل بجای خاکستری دیدن با عینک سیاه و سفید به مسائل می نگریم.

 

اغلب منافع شخصی را به منافع عموم و "مطرح شدنمان" را بیشتر از هر مساله دیگری ارجعیت می نهیم. انرژی که می توانستیم در راه مبارزه مثبت صرف کرده بیشتر بصورت هرز از دست داده ایم . { نمونه بارز : سی و سه سال در جا زدن و به هیچ کجا نرسیدن! }. روشنفکرانی که خود مدعی تولید اندیشه و بارها "دمو- کراسی" را برایمان تشریح کرده اند، در حرف همگی خود را کاملا دموکرات دانسته ولی در عمل دیکتاتوری بیش نبوده و حتی بعضا به کوچکترین آداب و اصول دموکراسی پایبند نیستند. 

 

با چک کردن سایت های سیاسی به صحت این مطلب پی خواهید برد. افرادی که در تلاشند نه با نقد درست بلکه با تخریب شخصیت و حذف دیگری برای خود آبرو و اعتبار کسب کنند، حتی حاضر نبوده از تاریخ درس گرفته تا متوجه شوند که این سیاست حذفی و تخریب تفکر دیگری سالهاست که جواب نداده و تنها آب به آسیاب دشمن ( جمهوری اسلامی ) ریختن است. روشنفکرانی که سالها در دموکرات ترین کشورها زندگی کرده اما  کماکان جهان سومی باقی مانده اند.

 

 

 

 

عکسی از بنیانگذاران جمهوری اسلامی جلوی مجسمه سرنگون شده شاه

 عکس برگرفته از صفحه فیسبوکی چه بودیم، چه شدیم : http://www.facebook.com/ChhBwdymChhShdym

 

 آیت‌الله طالقانی ، بهشتی ، رفسنجانی و بنی‌صدر
{ مقابل مجسمه سرنگون شده شاه - بهمن‌ ۱۳۵۷}

چند پرسش از هواداران سازمان مجاهدین خلق !

 

پیش از منفی یا مثبت دادن متن را خوانده و محترمانه تقاضا می کنم به پرسشهایم پاسخ دهید.

به هیچ عنوان قصد توهین به هواداران یا سازمان مجاهدین را ندارم ولی به علت اینکه برنامه های سازمان را دنبال نکرده کاملا از سیاستشان نسبت به آینده بی اطلاع هستم.

اولین سوالم این است که آیا شما هواداران سازمان به اصول دموکراسی پایبند هستید؟ اگر آری، کدام یک از کشورهای دموکرات را سر مشق خود قرار می دهید؟

آیا در فردای آزاد ایران حاضر هستید که همه چیز ( از نوع نظام گرفته تا پرچم و ...) در یک رفراندوم یا همه پرسی تعیین شود؟

 

اگر ملت نوع نظام را پادشاهی یا جمهوری انتخاب کنند و در بین کاندیدات ها خانم مریم رجوی رای نیاورد و تنها چند کرسی در پارلمان یا مجلس داشته باشید، آیا حاضرید با دیگر گروه ها همکاری کنید؟

 

نظرتان در مورد شورای ملی چیست ؟ چه پیشنهاد یا انتقادی دارید؟

 

در این سالها مخصوصا بعد از انتخابات سال ۸۸ اکثر ایرانیان  مقیم خارج از کشور با تمامی اختلافات عقیدتی و انواع نگرش ها برای اعتراض با رژیم جمهوری اسلامی کنار یک دیگر قرار گرفتند : ( جمهوری خواهان سکولار ، سبز های هوادار موسوی، هواداران مشروطه ، جبهه ملی، کمونیست کارگری و ...) اما هرگز مشاهده نشده که هواداران سازمان در کنار این گروه ها باشند و حتی روزی را شاهد بوده ایم که مقابل سفارت جمهوری اسلامی در شهر لاهه هلند تمامی گروه ها از ساعت یک تا سه بعد از ظهر تجمع کردند و از ساعت سه تا پنج بعد از ظهر تنها هواداران سازمان مجاهدین بودند!

 

آیا با اتحاد با دگراندیش موافق نیستید ؟

 

سپاسگزارمیشوم توضیح کوتاهی در این مواردی که اشاره کرده ام بدهید.

به امید روزی که همگی بتوانیم با هر گونه نگرشی در کنار هم برای آزادی و آبادی میهن مان تلاش کنیم.

 

پاینده ایران و ایرانی

با احترام سعید شعبانی