بسیاری بر این باورند که جنبش سبز شکست خورده و حتی در این اواخر اکبر گنجی هم مطلبی در این راستا نوشت.
شاید یکی از مسائلی که کمتر اشاره شده این بوده آن ملتی که بعد از انتخابات سال ۸۸ به خیابان آمدند چند درصد عاشقانه بخاطر میرحسین و مهدی کروبی و اهدافشان بودند و چند درصد اینها را فقط برای "ابزار گذر" از رژیم میخواستند .
از طرفی بعد از سرکوب و سرخوردگی ملت از رژیم و همینطور حبس خانگی رهبران جنبش ، افرادی یا شبکه هایی شروع به کار کردند که خود را نماینده تفکر میر حسین یا مهدی کروبی میدانستند.
در همین افراد عده ای در تلاش بودند که افراد اپزوسیون را دور هم جمع کرده و با یک اتحاد نسبی بهتر و مقاوم تر مقابل رژیم ایستاده و برای آزادی تلاش کنند.
عده ای هم از اول شروع به خودی و ناخودی کردن و بر این باور بوده که از حمایت آن چند میلیون ایرانی داخل و خارج از کشوری که بعد از انتخابات ۸۸ به خیابانها آمده هستند.
فراموش نمیکنیم بسیاری از افراد یا رهبران اپزوسیون خارج از کشور هم اعلام همبستگی و پشتیبانی کردند. طوری که در اکثر تظاهرات های خارج از کشوربیش از چند هزار نفر تجمع میکردند که در حالت عادی تعداد این افراد به چند صد نفر هم نمیرسیدند .
چه شده آن ملتی که با شور و عشق با هر گونه تفکر حاضر بوده زیر همان چتر ( سبز ) بایستند، حال با عملکرد سایتهای هوادار (!) همانند "جرس" کیلومتر ها فاصله گرفتند و دیگر در هیچ تجمعی حضور نمی یابند؟
آیا چنین سایتهایی که از طرف آقایان کدیور ، مهاجرانی و .. اداره میشوند چه قصد و نیتی دارند؟! اتحاد یا تفرقه ؟
وقتی میبینیم میر حسین یا مهدی کروبی که بعد از این همه مقاومت جایگاه ویژه و از احترام خاصی نزد اکثریت ملت برخوردارهستند ،بعد چنین سایت هایی که تمام دغدغه شان در تفرقه بین افراد و گروه ها بوده و تحت هر شرایطی اول به بقای رژیم فکر میکنند، برایمان جای شک باقی میگذراند که براستی اینها خواهان آزادی هستند یا ...!
