تابحال بارها شده که وضعیت اقتصادی را با زمان گذشته مقایسه کرده باشیم یا از بزرگتر ها شنیده باشیم که در آن زمان با فلان قدر حقوق چه کارهایی میتوانستیم انجام دهیم یا قدرت خرید تا چه حد بوده (حال آه و حسرت کشیدن ها بماند ) ولی اینبار می خواهم قدرت خرید در زمان گذشته ایران را با قوی ترین کشورهای اروپایی در حال حاضر مقایسه کنم و به این نتیجه برسیم تا چه حد پول نفت سر سفره ما ایرانیها تقسیم میشد .
بطور متوسط در آن زمان ایران یک کارمند یا کارگر ماهی "سه هزار تومان" درآمد داشت ( البته بودند افرادی که کمی کمتر و بیشتر هم میگرفتند )
در اروپا کشوری مثل فرانسه ، بلژیک ، آلمان و هلند درآمد یک کارمند یا کارگر بطور متوسط "دو هزار یورو " در ماه میباشد .
در ایران با آن درآمد یک نفر میتوانست ۱۰۰ بار باک ماشینش را در ماه پر ازبنزین کند (لیتری ۶ ریال )و اما در اروپا در حال حاضر ۲۲ بار ! ( حالا میگید خب کشور ما نفت خیز بوده )
در ایران میتوانستید با آن در آمد ۲۵۰۰ تا ساندویچ ۱۲ ریالی بخرید و حالا در اروپا ۲۵۰ تا ساندویچ ۸ یورویی ! :)
یک کارمند بعد از ۳ سال کار میتوانست با پس انداز صاحب خانه شود ولی در اروپا یک کارمند با وام مسکن بعد از ۳۰ سال صاحب اصلی خانه میشود !
حالا همینطور از مواد غذایی گرفته تا هر چیز دیگر که مقایسه کنید به آمارهای نجومی میرسید که به جای سوت، صدای شیپور در مغزتان میشنوید :)
تور ۳۱ روزه اروپا فقط ۴۹۹۹ تومان !
فراموش نکنید من وضعیت ایران سابق را با زمان حال ایران مقایسه نکردم و همینطور با همان زمان اروپا مقایسه نکردم ، بلکه با حالا اروپا (سال ۲۰۱۱ ) مقایسه کردم .
ببینید از لحاظ اقتصادی ما کجا بودیم ؟ ( البته فراموش نشود در آمد سرانه یک ایرانی ۵ برابر یک فرد در کشورهای مجاور ایران بوده )
برای پی بردن به حقیقت مطلب کافیست کمی تحقیق کنید .
حال به کجا رسیدیم که بیشتر ایرانیها آرزوی زندگی در اروپا را دارند ؟
در حال حاضر بیشتر ایرانیها برای چه از کشور خارج میشوند ؟ آزادی سیاسی ؟ آزادی اجتمایی ؟ وضعیت اقتصادی ؟
مگر غیر از اینست که همه کشورها در حال پیشرفت و رو به جلو هستند ، حال چه شده که اروپاییها هنوز نمیتوانند آن امکاناتی که در ایران سابق بوده را به شهروندان خود بدهند !؟
بطور متوسط در آن زمان ایران یک کارمند یا کارگر ماهی "سه هزار تومان" درآمد داشت ( البته بودند افرادی که کمی کمتر و بیشتر هم میگرفتند )
در اروپا کشوری مثل فرانسه ، بلژیک ، آلمان و هلند درآمد یک کارمند یا کارگر بطور متوسط "دو هزار یورو " در ماه میباشد .
در ایران با آن درآمد یک نفر میتوانست ۱۰۰ بار باک ماشینش را در ماه پر ازبنزین کند (لیتری ۶ ریال )و اما در اروپا در حال حاضر ۲۲ بار ! ( حالا میگید خب کشور ما نفت خیز بوده )
در ایران میتوانستید با آن در آمد ۲۵۰۰ تا ساندویچ ۱۲ ریالی بخرید و حالا در اروپا ۲۵۰ تا ساندویچ ۸ یورویی ! :)
یک کارمند بعد از ۳ سال کار میتوانست با پس انداز صاحب خانه شود ولی در اروپا یک کارمند با وام مسکن بعد از ۳۰ سال صاحب اصلی خانه میشود !
حالا همینطور از مواد غذایی گرفته تا هر چیز دیگر که مقایسه کنید به آمارهای نجومی میرسید که به جای سوت، صدای شیپور در مغزتان میشنوید :)
تور ۳۱ روزه اروپا فقط ۴۹۹۹ تومان !
فراموش نکنید من وضعیت ایران سابق را با زمان حال ایران مقایسه نکردم و همینطور با همان زمان اروپا مقایسه نکردم ، بلکه با حالا اروپا (سال ۲۰۱۱ ) مقایسه کردم .
ببینید از لحاظ اقتصادی ما کجا بودیم ؟ ( البته فراموش نشود در آمد سرانه یک ایرانی ۵ برابر یک فرد در کشورهای مجاور ایران بوده )
برای پی بردن به حقیقت مطلب کافیست کمی تحقیق کنید .
حال به کجا رسیدیم که بیشتر ایرانیها آرزوی زندگی در اروپا را دارند ؟
در حال حاضر بیشتر ایرانیها برای چه از کشور خارج میشوند ؟ آزادی سیاسی ؟ آزادی اجتمایی ؟ وضعیت اقتصادی ؟
مگر غیر از اینست که همه کشورها در حال پیشرفت و رو به جلو هستند ، حال چه شده که اروپاییها هنوز نمیتوانند آن امکاناتی که در ایران سابق بوده را به شهروندان خود بدهند !؟
نا سپاسی ملت ما را به کجا کشاند ؟ جامعه ما از آن همه نعمت بر خوردار بود ولی حیف و صد ها حیف ....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten