مدت هاست که صحبت حمله و جنگ از سوی اسرائیل به میهن عزیزمان است و همگی بر این امر واقفیم که با بی خردی سران رژیم جمهوری اسلامی روز به روز احتمال جنگ بیشتر خواهد شد.
شاید به ظاهر هم شده تمام گروه ها تا به امروز ده ها مطلب ضد جنگ نوشته و طوری وانمود کرده اند که به هیچ وجه خواستار جنگ نبوده و بر این باور بوده اند که جنگ تنها پیامدش ویرانی و بدبختی است.
تا به امروز چندین کمپین ضد جنگ از سوی گروه های مختلف راه افتاده و همگی به نحوی در تلاش بوده اند تا کار مثبتی علیه چنین حرکتی انجام دهند.
حال که بعد از چند سال زحمت عده ای منشوری را آماده کرده اند که وجدانا بی عیب و نقض است و در آن خواستار اتحاد حول محور حداقل ها... شده اند، باز هستند عده ای که بخواهند ایراد های بنی اسراییلی گرفته و از روی غرور و تکبر خود نگذارند تا در این برهه حساس اتحادی بوجود بیاید.
براستی روشنفکر نماهایی که در سال ۵۷ باعث بدبختی میلیونها ایرانی شده و چنین سرنوشت شومی را برایمان رقم زده اند و خود سالها در خارج از ایران زندگی کرده باز دست از سر این ملت بدبخت نکشیده و بعد از سالها زندگی در دموکراترین کشور ها کوچکترین آداب و اصول دموکراسی را نیاموخته و حتی در بسیاری از موارد شرافت اخلاقی را زیر پا گذاشتند.
روشنفکرانی که متاسفانه هنوز همانند سالها قبل، جهان سومی باقی مانده اند!
البته منکر مطلق بودن منشور یا هر حرکت دیگری نبوده و بر این باورم که از هر چیزی حتی آفرید گار هستی میتوان هزاران ایراد گرفت ولی اگر جنبه مثبت و منفی این حرکت را در کفه ترازو بگذاریم، جنبه مثبتش به مراتب سنگین تر خواهد بود و براحتی به عقل و شعورهر شخصی خطور می کند که جز با هم بودن و در کنار یک دیگر قرار گرفتن چاره دیگری نیست و اگر بود حتما در این سی و سه سال پیروز می شدیم.
شوربختانه از افرادی که انتظار داشته و روی آنها حساب باز می کردیم آنچنان مثبت عمل نکردند و گاها خود ترمز حرکت هایی هم شدند که مطمئنا نامشان در تاریخ به خوبی ثبت نخواهد شد.
باید بدانند که حال مردم همانند سالهای ۵۷ ساده اندیش نبوده و براحتی هر کار منفی یا مثبتی را تشخیص می دهند.
در آخر باید به صراحت بگویم افراد سر شناس سیاسی که از روی خود بزرگ بینی منشور فراخوان ملی را تا به این لحظه حمایت نکردند، به راحتی به مردم عام ثابت کردند که مصرانه طرفدار جنگ هستند.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten