متاسفانه با بحرانی شدن شرایط ایران ( فاجعه اقتصادی و احتمال حمله... ) با بودن سران بی لیاقت رژیم و اشتباه عملکرد بعضی از رهبران اپوزیسیون، دیگر باید منتظر فاجعه بود!
ملت بی گناه قربانی می شوند و کشوری که در این سی سه سال صد ها سال به عقب برگشته، کامل از بین می رود.
دیگر راهی جز "اتحاد" نمانده و چه بخواهیم و نخواهیم باید یکدیگر را با عقاید گوناگون بپذیریم ! ( البته اگر خواهان آزادی و دموکراسی ایران باشیم )
در اینجا تمام رهبران اپوزیسیون وظیفه دارند که از هوادارانشان بخواهند دست اتحاد به سوی یکدیگر دراز کرده و اگر رهبری حاضر به چنین حرکتی نباشد دیگر باید به دموکرات بودنش شک کرد.
می دانم بعد از سالها جنگ و تو سر و کله هم زدن بین گروه ها، اتحاد داشتن آنچنان آسان نیست. می دانم سخت است که منطق دیگری که هیچ مطابقتی با تفکرما ن ندارد را بپذیریم ولی چاره چیست؟ به هر حال باید روزی آداب و رسوم دموکراسی را بیاموزیم و به عقاید یکدیگر هر چند با تفکر ما همخوانی نداشته باشد، احترام بگذاریم.
سی و سه سال است که علیه یک دیگر سخن گفتیم و مطلب نوشتیم. به کجا رسیدیم ؟
بهتر نیست انرژی مان را بیهوده صرف تخریب یکدیگر و تفرقه افکنی بین گروه های اپوزیسیون نکنیم؟ بهتر نیست در این شرایط حاد که هر لحظه امکان حمله به میهن مان وجود دارد، همگی تمام نیرویمان را روی هم گذاشته و با قاطعیت تمام با این نظام قرون وسطایی مقابله کنیم و به دنیا نشان دهیم که احتیاج به شما نداریم و خودمان می توانیم از پس این دیکتاتور بزرگ برآییم ؟
به خودی و غیر خودی کردن خاتمه دهیم و فقط به یک چیز بیاندیشیم و آن هم آزادی هم میهن نان از بند رژیم خونخوار اسلامی با اتحاد هول محور یک سری اهداف حداقلی ...
این را بدانید آن رهبر یا گروهی که هنوز به فکر خودی و غیر خودی کردن باشد و عقده گذشته را از دیگر گروه ها داشته و حاضر به اتحاد با هر مرام و مسلکی نباشد، اگر روزی به قدرت برسد همانند جمهوری اسلامی دست به سرکوب دگر اندیشان می زند.
باید به شعور و خرد ملت احترام گذاشت و در آینده آزاد ایران خواستار رفراندوم بود و "همه" در دموکراسی بنا به رای ملت حقی در (مجلس یا پارلمان ) داشته باشند.
حتی اگر رهبری یا هر شخصی که در امر سیاست خود را صاحب نظردانسته ، راضی به این امر( اتحاد داشتن با دیگر گروه ها ) نباشد باید مجبور یا طردش کرد.
براستی زمانش رسیده که جلوی تک روی ها را گرفته و اجازه ندهیم بازیچه افراد سایبری رژیم که همیشه به اختلافات ما ( گروه ها ) دامن زدند، بشویم.
اگر واقعا به ایران و ایرانی می اندیشید بیایید علیه هم سخن گفتن و مطلب نوشتن را کنار بگذاریم. یادمان باشد که هر گروهی محاسن و معایب خود را دارد و چیزی به نام مطلق وجود نداشته و نخواهد داشت.
مطمئن باشید جمهوری اسلامی تنها از یک چیز می هراسد آن هم اتحاد ماست که هیچ نیرویی جلودارش نیست.
لطفآ آنهایی که ادعای ضد جنگ دارند و روزانه ده ها مطلب از مضرات جنگ می نویسند و فریادشان به آسمان است، تا دیر نشده به ندای اتحاد و تشکیل یک جبهه یا شورا لبیک بگویند.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten