dinsdag 12 maart 2013

گامی ساده و بزرگ در آستانه ی نوروز


در زندگی روزهایی هست که نداری همسایه ات ننگ تو است، سرافکندگی تواست. درزندگی روزهایی هست که تا سفره ی همسایگان پر نباشد، تا شادی و لبخند در چهره ی دختران، پسران، مادران و پدران کوی و برزنت نباشد، دلت می خواهد نباشی. درزندگی روزهایی هست که از ایرانی بودن به خود میبالی و میدانی با آنچه میکنی، با آنچه میورزی، ایران و ایرانیان نیز به تو می بالند.
گرد گیتی بگرد بدین خرمی جشنی نمی یابی. میدانی، هم میهن برتر از جانم، که امسال یا جشنمان همگانیست و یا جشنی نداریم!
همسایه ام تویی، همسایه ات منم! باهم برمی خیزیم و سفره ی هفت سینی به بزرگی ایران در هر گوشه از سرزمین اجدادمان پهن میکنیم و لبخند، اعتماد، شادی، نیروی مردمی و آزادی را باهم تقسیم میکنیم.
برای نه‌ گفتن به این جنایتکارانی که ایرانمان را ویران کردند سالی که پایان می گیرد را، روز ٣١ اسفند، باهم، درکنارهم و بیرون از چاردیواریهای تنگ و کوچک و درخانه راستین بزرگمان می گذرانیم و سال نو را با زایشی دیگر، آغازمیکنیم. ...
چرا روز چهارشنبه ۳۰ اسفند از ساعت یک به بعد همزمان و هماهنگ باید در پارکها، اماکن عمومی و برابر زندانها، سفره هفت سین پهن کرده و به استقبال نوروز برویم؟
۱- چون با این کار( مردم تهیدست )، کسانی‌ که نان مزدوری نمی خورند ,مشکلات مالی دارند و شرمنده خانوادهایشان هستند را تنها نمی‌‌گذاریم و با آنها ابراز همدردی می‌‌کنیم و همراه وُ همدل با آنها نشان می‌‌دهیم که حتی با دست خالی‌ نیز می‌‌توان به پیشواز نوروز، این جشن باستانی ایرانی،‌ رفت.
۲- چون حکومت اسلامی نمی‌‌تواند حضور همزمان و سراسری مردم را در خیابانها و اماکن عمومی را ممنوع و سرکوب کند.
۳- این حرکت ابتکاری و سراسری بدون کمترین هزینه است. مردم می توانند قدرت خود را به حکومت اسلامی نشان دهند و هم به آنها بفهمانند که دیگر نمی‌‌توانند از نجابت و صبوری مردم سؤ استفاده نمایند.
۴- با این حرکت نشان می‌‌دهیم که ما مردم ایران در ‌غم و نداری همدیگر شریک هستیم مصداق بنی آدم اعضای یکدیگرند..
چو عضوی بدرد آورد روزگار.... دگر عضوهارا را نماند قرار.
تو کز محنت دیگران بی غمی......نشاید که نامت نهند آدمی
۵- با این حرکتِ همدلانه و سراسری، می‌‌توانیم به زورگویان و اختلاس گران و قدرت طلبان بگوییم که بر خلاف برداشت آنها مردم ایران بی‌ تفاوت و ناامید نیستند و همدل و همراه با خانواده زندانیان سیاسی و همۀ اسیرانِ بی دفاع در بیدادگاههای حکومت اسلامی، هستند.
نویسنده : ویکتوریا دولتشاهی

Geen opmerkingen:

Een reactie posten