چند روزی است که مدام مطالب انتقادی که چرا با داشتن همه گرفتاریهای ملت، مساله "خلیج فارس" را بزرگ می کنید، مشاهده میکنیم! یا آن زمان که از حق دریای خزر دفاع می کردیم تا رژیم بی لیاقت بیشترین حق دریای خزر را به روسها نبخشد یا زمانی که برای نجات دریاچه ارومیه اقدامی کردیم هم به همین منوال مورد اتهام و حتی تمسخر عده ای قرار گرفتیم.
متاسفانه عده ای همیشه در تلاشند تا هر راه و روشی که برای مبارزه انتخاب میکنیم، ایرادی بگیرند!
آن دسته از افراد که عقیده دارند باید در حال حاضر فقط به فکر ملت بود آیا برای آنها خاک ملت مهم نیست ؟
برای مثال اگر پدر شما در زندان باشد و شما در تلاش برای حکم عفو پدر بوده و همزمان بشنوید به حریم منزلتان تجاوز شده چه میکنید ؟ به هر دو مساله نمی پردازید ؟
اگر از بین چندین هزار فعال سیاسی داخل و خارج از کشور عده ای به چنین مسائلی بپردازند ایرادی دارد ؟
بهتر نیست اگر قرارباشد انگی زده شود به آن دسته از اکثریت خاموشی باشد که تحت هر شرایطی سکوت را اختیار میکنند؟
در شرایطی که دولت بی لیاقت ما اینچنین باعث سر افکندگی و تحقیر شدنمان میشود که هر کس و نا کسی به خود اجازه دهد هر تصمیمی برای میهن مان بگیرند، آیا شما هم انتظار سکوت یا بی تفاوتی را از ما دارید؟
آیا وظیفه تک تک مان نیست که اگر شخصی راه و روشی برای مبارزه ارائه کرد حتی اگر موافق نبودیم بجای تمسخر و توهین یک راه و روش منطقی عرضه کنیم؟
براستی چرا اینقدر با منفی بافی هایمان همه چیز را سیاه و سفید میبینیم ؟
Geen opmerkingen:
Een reactie posten