متاسفانه در این سالهای غربت نشینی بسیار شاهد خانواده هایی بوده ام که حاضر نشده زبان مادری را به فرزندانشان بیاموزند. حتی پدران و مادرانی که در منزل به زبان فارسی صحبت کرده ولی با فرزندان خود به زبان بیگانه...! نمیدانم برایشان تا این حد کسر شأن بوده که بخواهند به فرزندان خود زبان مادری بیاموزند ؟
فرزندانی که در سنین کودکی به راحتی قدرت فرا گیری زبان مادری را داشته، قربانی افکار پوچ و بیهوده خود کرده و بسیاری از این کودکان یا جوانان زمانی که برای مسافرت به کشور خود میروند حتی نتوانسته چند کلمه با اقوام و آشنایان خود صحبت کنند!
زمانی که از والدین سوال میکنیم که چرا حاضر نیستید به فرزندانتان زبان مادری بیاموزید؟ جوابهای کاملا بی منطقی میشنویم که مثلا حوصله نداریم ... اینجا زندگی
میکنیم و قصد بازگشت به ایران را نداریم و دیگر زبان فارسی به چه دردی میخورد؟ فرزند ما خودش علاقه ندارد! یا حتی افرادی عیب میدانند که فرزندان در اروپا به دنیا آمده شان زبان مادری را آموخته و ترجیح داده زبانهای دیگری را به آنها بیاموزند!
میکنیم و قصد بازگشت به ایران را نداریم و دیگر زبان فارسی به چه دردی میخورد؟ فرزند ما خودش علاقه ندارد! یا حتی افرادی عیب میدانند که فرزندان در اروپا به دنیا آمده شان زبان مادری را آموخته و ترجیح داده زبانهای دیگری را به آنها بیاموزند!
در بین همین پدران و مادران بوده اند که نامهای خود تغییر داده و یک نام خارجی برای خود انتخاب کردند و حتی در بسیاری از خانواده های ایرانی مشاهده شده و حاضر نبوده یک وسیله (فرش ایرانی یا صنایع دستی و ...) از کشور خود در منزل نگه دارند که البته این را میتوان انتخاب شخصی دانست و اجباری در کار نیست ولی از اینکه به فرزندان زبان مادری را نیاموزند به عقیده من خیانت است.
البته چنین مواردی را بیشتر در خانواده های کم فرهنگ و تقریبا پایین جامعه مشاهده میکنیم که مثلا زمانی که به ایران سفر کردند جلوی فامیل و آشنایان با فرزندانشان به زبان بیگانه صحبت کرده که به اصلاح خودشون " کلاس" بگذارند.
اگر بخواهد به همین منوال پیش رود فرزندان اینها بعد از چند نسل دیگر حتی فراموش کرده که اصل و نصبشان از کجا بوده و این خودش فاجعه ای بیش نیست.
اگر بخواهد به همین منوال پیش رود فرزندان اینها بعد از چند نسل دیگر حتی فراموش کرده که اصل و نصبشان از کجا بوده و این خودش فاجعه ای بیش نیست.
خوشبختانه تمام این موارد ذکر شده شامل همه افراد نمی شود. بسیاری از ایرانیان در غربت به دنیا آمده و حتی از ایرانیانی که برای خود همسر خارجی انتخاب نموده هم به فرزندان خود زبان مادری را آموختند، بقدری به زبان مادری مسلط بوده که شاهنامه می خوانند و حتی این افراد مشغول کارهای فرهنگی و سیاسی هم می باشند و در بسیاری از عرصه ها آنچنان موفق بوده اند که باعث افتخار است.
به عقیده من کمترین کاری که برای فرزندانمان می توانیم انجام دهیم آموختن زبان و فرهنگ مادری است که امید دارم ایرانیان مقیم خارج به این امر توجه خاصی داشته باشند.
