مدتی پیش در جلسه اسکایپ با یکی از افراد سر شناس و محبوب سیاسی صحبت می کردم و من دلخور از اینکه که چرا بعضی ها فقط به فکر حمله و انتقاد هستند و حتی برای یک کار حقوق بشری و مثبت هم که انجام می دهیم باز هزار جور حرف و حدیث هست!
شخص مقابل در جواب گفت اگر کاری علیه رژیم کردی و حرف و حدیثی نبود بدون کارت تاثیر گذار و مثبت نبوده ... و باید خوشحال باشی وقتی ببینی برای کارت عوامل رژیم این همه دست پاچه و حاضر به واکنش نشان دادن هستند.
حال در مورد "مستند از تهران تا قاهره" که این همه جنجال به پا کرده به حدی مخاطب بسیار بالایی داشته و مورد پسند اکثر ملت بوده بطوری که حتی فیلم ابراز نظراتش هم بیرون آمده که این قضیه را عوامل رژیم تحت هیچ شرایطی نتوانست تاب بیاورد.
فیلمی از نظرات مردم داخل ایران در مورد مستند
سی سه ساله که رژیم سی و سه هزار دروغ را از آن دوره سر و هم کرده و به خورد ملت بدبخت داده ولی حالا مستند ( بقول خودشون آبکی ) بقدری تاثیر گذار بوده که در این چند روزه از طرف مخالفین صد ها مقاله ( البته اگر بشود اسمش را مقاله گذاشت ) در این مورد نوشته و در سایت ها گذشته اند!
حتی عقل و شعور شان هم قد نمی دهد هر چیزی را که بخواهند نزد ملت منفی جلوه دهند، دقیقا برعکس عمل می کند و ملت آن را مثبت تلقی می کنند. ( در اصل در حال تبلیغ کردن هستند )
کلا با نقد کردن مخالف نیستم و چه بسا می تواند تاثیر گذار هم باشد ولی وقتی افرادی که برای کوبیدن رژیم سابق به کتاب تاریخ جمهوری اسلامی رجوع می کنند و توقع دارند که هنوز ملت همان ملت خام و ساده سال ۵۷ باشند که عکس آقا را در ماه ببینند، دیگر فکر میکنم زیادی قابل ترحم باشند.
ای کاش منتقدین کمی مطالعه کنند تا اگر ایرادی از گذشته می گیرند بر مبنای واقعیت تاریخ باشد.
ای کاش منتقدین کمی مطالعه کنند تا اگر ایرادی از گذشته می گیرند بر مبنای واقعیت تاریخ باشد.
باید بدانند که نمی توان "ماه" را برای ابد پشت " ابر" نگاه داشت .
بلکه مثال زدم ما فقط بلد هستیم یک دیگر را مورد تمسخر قرار دهیم و در نهایت بعد از ۱۰۰ سال در جا زدن به هیچ کجا نخواهیم رسید. )